Kiwi Land (the South)

Sorry, sorry, sorry. Het is alleen maar meer dan twee maanden geleden dat ik wat gepost heb maar time flies when you are having fun. Ik liep op een gegeven moment zelfs 2,5 week achter met mijn journal, dus die moest eerst bijgewerkt worden. Daar heb ik alleen maar 2 weken over gedaan dus nu heb ik tijd om wat verslagjes te schrijven voor jullie. Ik heb maar besloten om NZ per plekje te doen en dan dus per plekje wat op te schrijven. Gelukkig ben ik goed in dingen onthouden dus gaat het helemaal goed komen. Zoals 1 van mijn vrijwilligerswerkgenoten (nee dat is geen woord, ik weet het, maar iedereen weet wat ik bedoel) aan mij vroeg "ken jij Stinky en de Brain?" En ik zei toen ja. "Nou dat ben jij net, onthoudt alles!".

Christchurch/ Akaroa:
Het vliegtuig kwam achter in de middag aan want ik had even geen rekening gehouden met het tijdsverschil. Ik heb meteen een simkaart gekocht op het vliegveld want ik had geen zin om net zoals de eerste 1,5 maand zonder internet te zitten en ik had het hier echt nodig om dingen uit te zoeken. Ik heb een shuttle naar het hostel genomen en ben daar eigenlijk binnen blijven zitten om dingen uit te zoeken totdat de honger me naar buiten dreef. Ik ben naar de Pack 'n Save gelopen (het enige wat daar nog een beetje betaalbaar is). Onderweg heb ik mijn ogen uitgekeken want er staat nog steeds niets overeind, het hostel was namelijk in het midden van het centrum of wat het ooit was want het was een troosteloze bende. Nog steeds heel veel puin en er werd maar op weinig plekken werk verricht om alles op te knappen; schokkend! Er was dus eigenlijk ook geen klap aan daar in Christchurch, alleen de graffiti was vet.
De volgende dag heb ik de shuttle genomen naar Akaroa, een stadje op de Banks peninsula, wat nog heel veel Franse trekjes had maar nog belangrijker; Hector's Dolphins, de kleinste inheemse dolfijnsoort van NZ en ook de kleinste in de wereld, ongeveer een meter lang met een gebogen vin, waardoor ze ook wel de mickey mouse dolfijn genoemd worden. De weg er naartoe was prachtig, het landschap heel mooi en het was fantastisch weer. Het water was een hele interessante groen/blauwe kleur. Ik heb een wildlife boattour geboekt maar ben eerst een rondje gelopen en geluncht. We hadden echt heel veel geluk want we hebben heel veel Hector's gezien, zelfs zoveel dat we wegmoesten omdat we de dolfijnen weghielden van de mensen die met ze gingen zwemmen. We zijn ook nog langs de zeehonden gegaan. Terug aan de kant heb ik nog een wandeling gedaan naar een begraafplaats en de vuurtoren. Terug in Christchurch ben ik vroeg gaan slapen.

Dunedin & Otago peninsula:
Het thema van deze reis was vroege bussen, hele vroege bussen, dus om 7 uur zat ik in de bus naar Dunedin, waar ik rond 2'en aankwam. Ik heb eerst een prachtige wandeling heuvelopwaarts mogen lopen naar het hostel. Daarna ben ik de stad doorgerend om bij een historisch huis te komen voor de laatste rondleiding van de dag. Iedereen vind het altijd lamo, maar ik houd van oude huizen en ik was nog in geen enkel oud huis geweest in NZ, al is oud een betrekkelijk begrip. De volgende middag had ik om drie uur een tour rond de Otago Peninsula, 's morgens ben ik eerst naar een museum gegaan en een hamburger gegeten bij Velvet burger; de battle of the burgers was begonnen! De tour ging langs allemaal kleine weggetjes waar we een aantal keren gestopt zijn om naar wat vogels te kijken waaronder een morepork een native uil. De main event voor mij waren de Royal Albatros. Het was mooi weer maar nog belangrijker er stond een goede wind, en dat betekende veel albatrossen. Het was zo ongelofelijk, er zijn geen woorden voor. Zo groot, en gracieus. Ik was echt zwaar onder de indruk, ik heb daar vol bewondering 40 minuten gestaan. We zijn daarna naar een zeehonden kolonie gegaan, waar ik toen nog heel erg van onder de indruk was maar nadat ik drie weken later de duizendste zeehond had gezien, was dat gevoel wel een beetje weg, en bovendien stinken ze. De laatste stop was de geeloogpenguins waarvan er nog maar een paar honderd over zijn. Ze waren wel bijna allemaal in de rui of ver weg maar goed gezien is gezien. De volgende dag zat ik onder de bulten; allemaal kleine jeukbultjes, ongeveer 40 op 1 bovenarm. Volgens kenners bedbugs maar ik heb er verder geen last van gehad, dat wil zeggen, ik heb er daarna geen meer bij gekregen en volgens iedereen gaan ze ook in je spullen zitten. In Dunedin was ook veel goede graffiti dus daar heb nog een rondje voor gelopen en ik ben nog naar een museum gegaan voordat ik de bus moest hebben naar Queenstown.

Queenstown:
Ik geloof dat er twee meningen zijn over Queenstown, of mensen vinden het verschrikkelijk en veel te toeristisch of ze vinden het hartstikke leuk. Ik hoorde bij de laatste groep, NZ is heel mooi maar een echte buzz heb je niet echt ergens en die heb je daar wel. Het stadje zelf heeft veel sfeer en de omgeving is heel mooi. Ik zou eigenlijk eerst maar een dag maar uiteindelijk ben ik daar drie dagen blijven hangen (ook omdat ik per ongeluk een tour op de verkeerde dag had geboekt, maar dat vertellen we er niet bij). Ik sliep in Base en dat was ook meteen de laatste keer. Onze kamer was boven de bar wat inhield dat ik zelfs met oordopjes nog lag te schudden in mijn bed van de bass, en er had ook iemand in het trapgat gekotst waar iedereen vervolgens overheen moest stappen totdat het eindelijk een keer opgeruimd werd, het hostel had vier verdiepingen met 20 kamers op elke verdieping en al helemaal 8 gaspitten, dus ook dat werkte vlekkeloos. De volgende dag ben ik eerst een rondje gaan lopen om wat foto's te nemen en 's middags had ik raften. Ik had maar gekozen voor de grade 3/4 route omdat ik het nog nooit eerder gedaan had en ik geen idee had van hoe ik het zou vinden. Ik zat dus in een raft met 4 Chinezen, geen aanrader kan ik je zeggen. Eentje kon er niet zwemmen. Nee ik maak geen grapje en ze luisteren totaal niet, dus de instructeur heeft de hele tijd alleen maar Paddle Team China geroepen want ik was de enige die ook werkelijk aan het peddelen met als gevolg dat we een aantal keren bijna omgeslagen zijn. Achteraf gezien had ik ook wel de moeilijkere kunnen doen want op een aantal rapids na was het redelijk kalm. Battle of the burgers ronde twee: Fergburger waar natuurlijk een massive rij stond maar eigenlijk was dat ook wel gezellig, je staat er tenslotte met zijn allen. Ik heb een bambi burger genomen met hertenvlees. Ik dacht ik bestel er maar frietjes bij want straks heb ik niet genoeg, nou die kon ik dus mooi niet op. De tweede dag had ik een LOTR tour, extreem nerdy maar wel heel leuk. We zijn door heel mooi landschap gereden in prachtig weer en we hebben Isengard gezien, de Snowy mountains, Lothlorien, battle of Amon Hen en ook nog een locatie van de Hobbit. Meneer Jackson heeft wel wat getruct, heel slim, maar het was alsnog cool. 'S middags heb ik een poging gedaan om een wandeling te maken. Ik herhaal poging want het pad was nergens te vinden. Ik liep op een gegeven moment ergens totaal verdwaald door de bossen dus ben ik maar weer terug gegaan. Ik heb een tijdje met een kamergenoot bij het meer gezeten in het zonnetje en we hebben daarna een Domino's pizza gehaald. 'S avonds heb ik met een andere kamergenoot wat drankjes gedaan. De laatste dag wilde ik Ben Lomond beklimmen, een berg achter Queenstown. Ik had geen zin om het hele steile stuk tot de start te beklimmen en dus heb ik de gondellift genomen, vals spelen maar ik ben blij dat ik het gedaan heb want ik heb me een potje hard moeten werken. In twee uur ben ik 1000 meter geklommen, ik weet niet of dat iemand wat zegt maar dat betekent dat je de hele tijd steil omhoog aan het lopen bent, iets waar ik niet bijzonder goed in ben, zeg maar niet. Maar goed na elke paar minuten hijgend en puffend stil te hebben gestaan was ik dus na twee uur biven met heek mooi uitzicht. Ik heb heel wat foto's gemaakt en heb daar mijn lunch opgegeten. Toen mocht ik weer naar beneden wat beter was voor mijn conditie maar minder leuk voor mijn knieën en dan heb je ook nog van de idioten die het rennend doen, al denk ik eerlijk gezegd dat dat beter is voor de schokdempers. Ik had tijdens de wandeling wat mensen ontmoet en beneden bij de lift hebben we nog even heerlijk in het zonnetje gezeten. Dit was Fergburger dag twee, dit keer de tropical swine, met bacon en ananas (dit keer geen frietjes).

Milford Sound:
Tsja, en toen had ik een probleempje dacht ik. Ik had namelijk twee halve dagen en 1 volle dag gepland met het idee dat ik de lodge daar als basis kon gebruiken voor allerlei wandelingen maar het bleek dat je zonder auto nergens kon komen. Nou ja het was al geboekt dus ik ging t zien. En uiteindelijk heb ik het fantastisch gehad. Ten eerste is het daar heel erg mooi, ten tweede heb ik heel mooi weer gehad en ten derde heb ik als nog allemaal wandelingen kunnen doen omdat de lodge een shuttle service had die je af kon zetten bij verschillende wandelingen. Ik heb de eerste middag twee korte wandelingen gedaan rond de sound en heb daar een Kea gezien. Ik had natuurlijk weer mijn verkeerde lens erop zitten want dat is altijd zo. De Kea was een cameratas aan het slopen en ondanks een gebrek aan een foto ben ik wel heel dichtbij gekomen. Het was heel gezellig in de lodge want er was geen bereik dus iedereen praatte met elkaar en deed spelletjes. De tweede dag ben ik afgezet bij de Lake Marion walk. Het enige ding met die shuttle busjes is dat je een tijd hebt waarop je terug moet zijn en daar krijg ik het een beetje van op mijn zenuwen. Het pad was leuk want het was door de regen van de avond ervoor (het was nu prachtig weer) in een waterval veranderd waardoor je van steentje naar steentje moest springen en hopen dat je er niet af viel want dan had je natte voeten, van de beruchte sandflies heb ik geen last gehad. Het uitzicht bovenaan was zo mooi. Het was een hangend meer en erom heen waren allemaal bergen met sneeuw op de toppen en een waterval. Ik was ook helemaal alleen, ik kwam pas mensen tegen op de terugweg. En ik was natuurlijk veel te vroeg maar goed ik heb daar aan de rand van de weg in het zonnetje gezeten me verbazend over het rijgedrag van de Chinezen en hun huurauto's (zorg ervoor dat je nooit achter een Chinees in een huurauto rijdt; levensgevaarlijk!). Ik heb die middag ook nog een boottour gedaan over de Sound. De volgende morgen had ik een kayaktocht van 20 km naar het begin van de Tasmanzee en die begon om half 7. Ik was vroeg naar bed gegaan maar dat had ik net zo goed niet hoeven doen want er lag een hele aardige meneer in mijn kamer zo erg te snurken dat hij door mijn oordopjes heen snurkte en ik geen oog heb dichtgedaan. De kayaktocht begon in het donker en we hebben de zon op zien komen, die op de sneeuwbedekte bergtoppen. Ik vind het kajakken nog vies tegen vallen. Ik dacht dat doe ik wel even, nou het was nog best zwaar. Mijn armpjes konden het niet aan maar gelukkig zat ik bij de instructeur in de kajak die heel braaf de helft van mijn werkt heeft overgenomen. Onderweg kwamen we een babyzeehond tegen die op onze peddel ging knagen dus dat was natuurlijk te schattig. Ook zagen we dolfijnen en zijn we een waterval ingekajakt. Terug werden we gelukkig door een boot opgehaald. Dat was mijn laatste blik op Milford Sound.

Lake Tekapo:
Ik heb de avond doorgebracht in Queenstown en ben de volgende morgen met een volgende vroege bus naar Lake Tekapo gegaan. Dit was een van de gletsjermeren in Central Otago met een hele mooie blauwe kleur. De bustocht alleen al was de moeite waard en we hadden een buschauffeur die van alles vertelde over de regio, zelfs zo veel dat ik uiteindelijk wilde dat ie zn mond zou dichthouden. Het was weer heerlijk weer dus heb ik 's middags Mt John beklommen voor mooie uitzichten. Ik wilde eigenlijk die avond een sterrentocht doen maar de Chinezen waren me voor, alle 100. Het was namelijk Chinees nieuwjaar en het jaar van het schaap dus dan weet je wel, een en al Chinees. Ik heb die avond nog wel een poging gedaan om zelf sterren te bekijken, met alle andere Chinezen die ook te laat waren voor de tour. Dat werkte dus niet want de helft gebruikte een flits, heel verstandig. En achteraf was ik blij want er was bijna een volle maan dus waren de sterren niet enorm zichtbaar. De volgende dag ben ik naar Mt Cook gegaan met een shuttle. Eenmaal daar, via een mooie route die Lake Pukaki ging met mooi uitzicht op Mt Cook, heb ik een wandeling gedaan die door de Hooker Valley leidde naar een gletsjermeer met ijsschotsen erin aan het begin van de berg. De wandeling zelf was leuk en het was weer mooi weer. Ik had de dagen ervoor veel gelopen en geen makkelijke wandelingen gedaan, en dit pad was makkelijk, vals plat maar goed te doen dus ik kon redelijk doorstappen. Er waren onderweg een aantal loopbruggen en mooi uitzicht. Omdat ik zo goed door kon lopen had ik bij het gletsjermeer wat een interessante kleur grijs had, een hele tijd zitten en goede foto's nemen. Er waren een aantal waaghalzen die gingen zwemmen, prima, ik kijk wel. Ik had weer veel te snel gelopen dus moest ik een tijd wachten. Dat heb ik op het balkon gedaan met een broodje en een milkshake. Ik had heel erg op Kea's gehoopt maar helaas. De volgende morgen had ik tot het middaguur voordat ik de bus hoefde te nemen en dus heb ik die doorgebracht in hotpools van 37, 38 en 40 graden, heerlijk.

Wanaka;
Wat mij betreft heeft Queenstown de eeuwige wedstrijd tussen Wanaka en Queenstown gewonnen. Wanaka was leuk maar de dingen erom heen waren minder makkelijk te bereiken. Niet dat ik veel gezien heb want Wanaka was de plek van mijn skydive. Ik kwam aan het eind van de middag aan en heb rondgehangen aan het meer met een ijsje en heb wat boodschappen gedaan. 'S avonds heb ik Elysium gekeken en gekletst met de mensen in mijn kamer. Ik zou de volgende morgen om 10 uur opgehaald worden. Ik was niet echt zenuwachtig maar ik maakte me wel een beetje zorgen om mijn verkoudheid maar daar aangekomen zeiden ze dat het geen probleem was. We (alle mensen die mee gingen) moesten eerst een veiligheidsvideo kijken, ook moesten we op de weegschaal, altijd een leuk momentje. Daarna ene tijd wachten totdat we de pakken aanmochten. Mijn instructeur kwam zich voorstellen samen met de cameraman. Ik mocht wat zeggen voor de camera, dus toen heb ik maar sorry tegen mams gezegd want ik had haar niks verteld (is beter kunnen ze zich ook geen zorgen maken). Er waren maar twee mensen die van 15.000 voet gingen en de rest deed 12.000 waardoor ik als eerste erin moest en als laatste eruit. Ik was niet zenuwachtig maar waarschijnlijk was dat meer omdat mijn brein de hele goede gewoonte heeft om dat soort dingen buiten te sluiten; denial. En de instructeur maar vragen "gaat alles goed?", "ja, alles gaat goed", " weet je het zeker?", "ja, ik weet het zeker". Volgens mij vond hij het een beetje vreemd dat ik helemaal geen emotie toonde. Het weer was prachtig en het uitzicht ook. Halverwege het stijgen moest ik op schoot gaan zitten en werden alle riemen aangetrokken, ook kreeg ik een zuurstofmasker. Een voor een ging iedereen eruit en toen was ik nog over. Eerst ging mijn cameraman eruit en die ging aan de zijkant van het vliegtuig hangen zodat hij mij goed kon filmen. Wij schoven naar de opening, hoofd achterover, benen naar achter en gaan! Nou het is maar goed dat ik een filmpje heb want ik kan me er niet veel meer van herinneren. Ik weet nog dat ik voornamelijk bezig was met "oh god, ik hoop dat ik mn schoon niet verlies", "ik hoop dat mijn schoen aanblijft", "wat doe ik als ik mijn schoen verlies", en "ik hoop dat ik kan ademen", "oh mijn god, ik kan niet ademen", "oh, ik moet niet vergeten van het uitzicht te genieten", "kijk om je heen", "waar zijn we eigenlijk?". Nou en toen was het voorbij. De parachute ging open en toen zweefde we naar beneden. Ik heb onderweg nog wat gegrimast naar de cameraman en geprobeerd zonder flabberende lippen en wangen te lachen maar dat is helaas mislukt, ik sta vereeuwigd op film als een Engelse buldog. Vond ik het nou wat? Nou ja eigenlijk niet, het was ok, maar ik hoef het niet nog een keer te doen, 1 keer was voldoende. Bovendien heeft het een rib uit mijn lijf gekost, maar ik heb er wel een leuk roze t-shirt een over gehouden. Ik was niet veel meer waard die middag dus ik heb een beetje rondgehangen en geluncht met een groep Israëlische meiden. 'S avonds heb ik gegeten en wat drankjes gedaan.

Fox Glacier:
De busreis was heel mooi, door de bergen heen langs de kust. Het regende in de bus maar zodra ik aankwam stopte het en de volgende dag zou het mooi weer zijn. Toen moest ik nog beslissen wat ik ging doen. Na de splurge van de skydive had ik eigenlijk geen geld meer over om een heli-hike te doen van 400 dollar. Wel leuk want je gaat met de helikopter naar de gletsjer en dan ga je een wandeling doen over het blauwe ijs en door ijsgrotten lopen en zo maar op dat moment had ik het geld er gewoon niet voor over. Na lang dubben heb ik maar besloten om ipv de heli-hike een beklimming te doen met uitzicht op de gletsjer. Zo gegzegd zo gedaan. De volgende morgen ben ik eerst met de fiets naar Lake Matheson gefietst, 6 km, en daarna met de reizende zon die op de mistflarden scheen een wandeling gedaan rond het meer met een prachtig uitzicht op Mt Cook. Daarna ben ik 6 km weer teruggefietst. Ik heb wat eten gehaald, mijn plan voor lunch ging niet door want de cafe's gingen pas om half 1 open (nee ik weet ook niet waarom), en daarna ben ik 3 km naar het begin van de Mt Fox wandeling gefietst. In het begin vond ik de wandeling nog leuk, uitdagend en zo. Steil omhoog door een regenwoud waarbij je via boomstronk naar boomstronk moest klimmen en je handen moest gebruiken. Na 3 uur nog steeds niet bij de top te zijn vond ik het niet meer zo leuk. Na 5 uur nog steeds niet beneden te zijn en na drie valpartijen vond ik het verschrikkelijk. Het laatste uur heb ik als mantra alleen maar "ik wil niet meer" gezegd, over and over again. Maar, ik heb wel de gletsjer gezien, de hele gletsjer, van ver ver weg. Beneden mocht ik nog even drie kilometer terug naar het hostel fietsen. Ik had pijn, heel veel pijn. Ik had twee heerlijke schuurplekken in allebei mijn liezen, trappen op en af lopen was ook niet meer mogelijk. Lopen was sowieso moeilijk de vier dagen daarna, ik hoefde nog net niet mijn benen op te tillen met mijn handen maar het scheelde niet veel. Ik doe het nooit meer.

Greymouth via Arthur's pass naar Christchurch:
De volgende dag heb ik de bus genomen naar Greymouth via Hokitika, daar ben ik op de trein gestapt naar Christchurch. Ik miste hierdoor wel de pancakerocks maar ik wilde graag het uitzicht zien tijdens de treinreis. Er was achterin een uitzichtwagon zonder ramen en daar heb ik vooral gestaan om foto's te nemen en het is ook gewoon cool omdat je het gevoel hebt dat je buiten staat, je hebt eigenlijk een soort Kate en Leo momentje zonder korset en Leo, en boot. Maar goed je snapt het punt. Aan het einde van de middag kwam ik weer aan in Christchurh waar ik weer niet veel meer gezien heb dan de Pack 'n Save.

Kaikoura:
Het was zo goed gegaan met het weer maar ja het moest een keer misgaan en dat gebeurde in Kaikoura. En dan niet eens regen maar er was een cycloon ten oosten van het Noorder eiland en daardoor stond er een hele harde wind en hoge golven. Ik had een whalewatch geboekt en we zaten in de bus klaar om te vertrekken, zijn vertrokken en keerden 10 meter verder weer om; gecanceld. De rest van de middag heb ik wat rond gekeken bij de winkels en 's avonds zijn we naar de kroeg gegaan voor Paddy's day. De volgende morgen heb ik voor het eerst in een tijd geyogad en het was heerlijk. De whalewatch ging weer niet door dus hebben we 's middags maar een wandeling gedaan rond de peninsula. Toen snapten we ook pas waarom alles gecanceld was. In Kaikoura leek het wel mee te vallen maar aan de andere kant was het veel erger. Enorm hoge golven, delen van de weg waren onder water verdwenen en het water was in sommige gevallen ook in tuinen gelopen, overal lag troep en er waren zelfs een aantal zeehonden doodgeslagen tegen de rotsen. Nou dan moet het wel erg zijn. Omdat het weer zo erg was, was er een groep zeehonden naar de boardwalk verhuisd waardoor we op een meter afstand konden komen. 'S avonds hebben we met zn allen gehangen, heerlijk.

Abel Tasman Nat park:
Ik denk dat het hostel waar ik gezeten heb in Nelson het leukste hostel was in NZ, net een echt huis, met een woonkamer met houtkachel, spelletjes overal en om 8 uur elke dag hadden ze gratis chocoladetaart met ijs. Ook moesten de telefoons en andere dingen van 8 tot 9 weg zodat mensen ook werkelijk met elkaar zouden praten en dat werkte. Ik heb de hele avond scrabble gespeeld en dat is veel moeilijker dan het lijkt als je met Engelsen speelt, want je komt spontaan alleen nog maar op Nederlandse woorden en ja die tellen niet. Ik stond dus ook elke keer onderaan maar dat geeft niet. Ik had die middag inkopen gedaan voor mijn tweedaagse wandeltocht en 's avonds mn tas ingepakt en eten gemaakt voor twee dagen. Ik had geen gasstel dus moest het iets zijn wat goed bleef en ik niet hoefde op te warmen; dat werd parelcoucous salade (waar ik na twee dagen lunch en avondeten goed ziek van was maar dat terzijde). De volgende morgen werden we om 7 uur opgehaald om de watertaxi te nemen van 9 uur! Bet was mooi weer en omdat het hoogtij was konden we overal in varen en rond kijken, die tocht was alleen al een toeristische attractie op zich. Abel Tasman is het enige coastal park in NZ en de helft van de wandeling gaat over het strand. Ik wilde graag zoveel mogelijk doen dus heb ik 4 dagen in twee dagen gepropt waardoor ik elke dag 28 km moest lopen. Vooral de eerste dag was heel mooi, mooie stranden, mooi uitzicht en mooie vegetatie. We moesten ook een tidalinlet oversteken maar imdat er een bijzonder hoge vloed was geweest liep het water niet helemaal weg dus hebben we onze schoenen maar uit gedaan en zijn we met opgestroopte broeken overgestoken. Mijn schoenen hingen aan mijn tas en daardoor was ik de hele tijd uit balans, ik was als de dood dat mijn sokken eruit zouden vallen, of nog erger dat ik mijn evenwicht zou verliezen. Omdat we een hele tijd gewacht hebben was ik pas rond half 7 bij de hut waar ik die avond zou slapen. Het was heel erg gezellig, iedereen zat rond dezelfde tafel en we hebben gekletst totdat het tijd was om te slapen. Het was een interessante mix van mensen; een gezin, een aantal stellen, een groepje jongens die samen aan het reizen was, maar ook veel mensen die alleen liepen. Je sliep op een plateau met zijn allen naast elkaar, twee plateaus, twee kamers. Ik sliep net weer naast iemand die aan het snurken was, zul je net zien. De volgende dag zijn we met een grote groep samen doorgelopen. Bij aankomst hebben we een hamburger gegeten; battle of the burgers 3. Deze was lekker maar smaakte meer naar een middel oosterse burger. Omdat ik die burger om 4 uur heb gegeten hoefde ik gelukkig geen avondeten.

Ferry crossing/Wellington:
De volgende dag hebben we de bus genomen naar Picton waar we een heerlijk uitgebreid ontbijt hebben gegeten. De ferry crossing zelf was heek mooi. We hebben eerst door een sound gevaren en daarna hebben we het zuidereiland gedag gezegd en zijn we de zee overgestoken. Ik ben de hele tijd buiten gebleven al stond er een flink briesje. Pas hoe erg dat was zagen we toen we naar de voorkant van het schip keken. Met elke golf ging het 5 meter omhoog en dan weer naar beneden. Gek genoeg heb je daar op de boot zelf helemaal geen last van. Ik heb de bus naar mijn hostel genomen, daar heb ik gedoucht en mij klaar gemaakt. Ik heb in mijn eentje gegeten bij een Maleisisch restaurant; een soort hotpot met allerlei soorten vlees, groenten en rijst in een (je raadt het al) pot. 'S avonds heb ik wat drankjes gedaan en zijn we in één of andere foute kroeg beland met jaren 80 en 90 muziek. Ook de mensen waren wat twijfelachtig, boeren die voor de halve finale van het cricketwereldkampioenschap naar Wellington waren gekomen en NZ had gewonnen, dus groot feest. Maar ik heb me uitstekend vermaakt.